Dende sempre topei a miña casa nos bares e teño moitas casas...Gústame andar despaciño e sen rumbo e enchouparme da cidade ata que teño demasiado sono para seguir mantendo os ollos abertos. Espero que todo me leve a algún lugar, ¿a aquelas tardes de verán? Xa non estou segura...o que si sei e que unha vez quedei atrapada nuns ollos e loito por saír sen conseguilo...seguiremos loitando, iso sempre, a ver se chegamos a alcanzalo...¿?¿xuntos?¿?
Acabouse o café e non fixeron máis. PiNgO. Vou ver se fago 1 capuccino.....
"Nous ne voulons pas d'un monde où la certitude de ne pas mourir de faim s'échange contre le risque de mourir d'ennui. Non queremos un mundo onde a garantía de non morrer de fame supoña o risco de morrer de aburrimento", din que dicían no 68...
