7.29.2005
¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡VENDÍA MECACOLA!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“PERIKINHA”
PASO-DOBRE DE SÍSAMO
Eu fun unha vez a Vigo;
Nunca eu a Vigo fora.
Eu atopeime con ela,
Ela era pescadora
Roubou-che-me o corazón.
Perdín a cor desta vida.
Sinto-che ter coñecido
Toda a túa alma podrecida
(RETROUSO)
Mira perikinha, non vales a pena.
Chupas-me o sangue, es como a gangrena (bis)
Separas-me dos amigos.
Dás-me a mazá como a serpe.
Mais vale un bon desengano
Que andar enganado sempre.
Agora saio do pozo
en que estaba submerxido.
Xa perdín todo o alento,
paguei caro o desafio.
(RETROUSO)
Os seres aos quais servimos de amparo são para nós um apoio na vida.
(Marie Von Ebner-Eschenbach)